Η συμβολιστική ποίηση ως αντίδραση στον ορθολογισμό

Το συμβολιστικό ποίημα λειτουργεί ως αντίδραση στον ορθολογισμό και την επιστημονική προσέγγιση της εποχής. Αντί να εξηγεί, υποβάλλει. Αντί να περιγράφει, υπονοεί. Η θέση του είναι καθοριστική στην πορεία προς τον μοντερνισμό και επηρεάζει κινήματα όπως ο υπερρεαλισμός και η ελεύθερη ποίηση του 20ού αιώνα και έτσι η κατανόηση του ποιήματος στο συμβολιστικό κίνημα είναι καθοριστική για την αντίληψη της εξέλιξης της μοντέρνας ποίησης. Το συμβολιστικό κίνημα, που αναπτύχθηκε κυρίως στη Γαλλία στα τέλη του 19ου αιώνα, επιδίωξε να απομακρυνθεί από τον ρεαλισμό και τον νατουραλισμό, εστιάζοντας στην εσωτερικότητα, τη φαντασία και τη μουσικότητα της γλώσσας.

Φύση και Ποίηση «Ποιητικά Θραύσματα»

 

Η δύναμη της λέξης καθρεφτίζει την ψυχή στον κόσμο.

Η Βυζαντινή Φιλοσοφία

Αυτή η σύντομη αναφορά στην Βυζαντινή φιλοσοφία έχει σκοπό να δώσει μια σύντομη και περιεκτική εικόνα της ιστορίας της φιλοσοφίας της ιστορικής περιόδου της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.  Στο τέλος υπάρχει και ένας  πίνακας σύγκρισης αντιλήψεων για την ψυχή (Βυζαντινή Φιλοσοφία-Δυτική _Μεσαιωνική Φιλοσοφία).

Η Βυζαντινή φιλοσοφία αποτελεί μια μοναδική σύνθεση χριστιανικής θεολογίας και ελληνικής φιλοσοφικής παράδοσης, η οποία αναπτύχθηκε από τον 4ο έως τον 15ο αιώνα μ.Χ. στο πλαίσιο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αν και συχνά παραγνωρίζεται σε σχέση με την αρχαία ελληνική ή τη δυτική μεσαιωνική φιλοσοφία, η βυζαντινή σκέψη διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση και τον μετασχηματισμό της φιλοσοφικής κληρονομιάς. 

     Κύρια Χαρακτηριστικά

• Θεοκεντρικός προσανατολισμός: Η φιλοσοφία ήταν στενά συνδεδεμένη με τη χριστιανική πίστη και τη θεολογία, με στόχο την ερμηνεία της αποκάλυψης και την κατανόηση του Θεού.

• Σχέση με την αρχαία φιλοσοφία: Οι Βυζαντινοί φιλόσοφοι μελέτησαν και σχολίασαν έργα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και των Νεοπλατωνικών, ενσωματώνοντάς τα στη χριστιανική κοσμοθεωρία.

• Παιδαγωγικός ρόλος: Η φιλοσοφία θεωρούνταν μέσο καλλιέργειας της ψυχής και προετοιμασίας για τη θεία γνώση.

     Σημαντικοί Φιλόσοφοι

• Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Συνέγραψε το έργο Πηγή Γνώσεως, όπου συνδυάζει αριστοτελική λογική με χριστιανική θεολογία.

• Μιχαήλ Ψελλός: Αναβίωσε τον Πλατωνισμό και ενδιαφέρθηκε για τη μαγεία, την αστρολογία και την ψυχολογία.

• Γεώργιος Παχυμέρης και Θεόφιλος Κορυδαλέας: Συνέβαλαν στη διδασκαλία και σχολιασμό του Αριστοτέλη.

• Γεώργιος Γεμιστός (Πλήθων): Στο τέλος της Βυζαντινής περιόδου, πρότεινε επιστροφή στον Πλατωνισμό, επηρεάζοντας την Αναγέννηση.

     Φιλοσοφία και Θεολογία

Η Βυζαντινή φιλοσοφία δεν ήταν ανεξάρτητη από τη θεολογία. Οι φιλόσοφοι συχνά ήταν μοναχοί ή κληρικοί, και η φιλοσοφική σκέψη τους στόχευε στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας. Η έννοια του Λόγου (Logos), η φύση της ψυχής, η δημιουργία του κόσμου και η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό ήταν κεντρικά θέματα.

    Κληρονομιά και Επίδραση

Η Βυζαντινή φιλοσοφία:

• Διατήρησε και διέδωσε την ελληνική φιλοσοφία στη μεσαιωνική Ευρώπη και τον ισλαμικό κόσμο.

• Επηρέασε τη Σχολαστική φιλοσοφία και την Αναγέννηση.

• Παρέμεινε ζωντανή μέσω της Ορθόδοξης θεολογίας και της νεοελληνικής σκέψης.

Αθανασία της Ψυχής και Μεταφυσική στη Βυζαντινή Φιλοσοφία

Η Βυζαντινή φιλοσοφία, ως συνέχεια της αρχαίας ελληνικής και χριστιανικής σκέψης, ασχολήθηκε εκτενώς με μεταφυσικά ζητήματα όπως η φύση του Θεού, η δημιουργία του κόσμου και η αθανασία της ψυχής. Οι Βυζαντινοί φιλόσοφοι δεν ανέπτυξαν ένα ενιαίο μεταφυσικό σύστημα, αλλά προσέγγισαν τα θέματα αυτά μέσα από τη θεολογία, τη νεοπλατωνική παράδοση και την πατερική γραμματεία.

    Η Αθανασία της Ψυχής

• Η ψυχή θεωρείται αθάνατη και πνευματική ουσία, δημιουργημένη από τον Θεό.

• Η αντίληψη αυτή βασίζεται κυρίως στον Πλάτωνα, αλλά ενσωματώνεται στη χριστιανική θεολογία μέσω των Πατέρων της Εκκλησίας.

• Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός και άλλοι θεολόγοι υποστήριξαν ότι η ψυχή είναι αυτοτελής, νοητική και προορισμένη για αιώνια ζωή.

• Η αθανασία της ψυχής συνδέεται με την ανάσταση των νεκρών και την τελική κρίση, στοιχεία της χριστιανικής πίστης που υπερβαίνουν την ελληνική φιλοσοφία.

    Μεταφυσική Προβληματική

Η μεταφυσική στη Βυζαντινή φιλοσοφία περιλαμβάνει:

• Η έννοια του Είναι: Επηρεασμένη από τον Αριστοτέλη και τον Πλωτίνο, η φιλοσοφία εξετάζει την ύπαρξη ως συμμετοχή στο θείο Είναι.

• Ο Θεός ως Πρώτη Αρχή: Ο Θεός είναι απλός, αμετάβλητος και υπερβατικός, αλλά ταυτόχρονα παρών στον κόσμο μέσω των ενεργειών Του.

• Η δημιουργία του κόσμου: Ο κόσμος δεν είναι αιώνιος, αλλά δημιουργήθηκε ex nihilo (εκ του μηδενός), σε αντίθεση με την αρχαία ελληνική αντίληψη περί αιωνιότητας της ύλης.

• Η σχέση ψυχής και σώματος: Η ψυχή είναι ανώτερη του σώματος και το καθοδηγεί, αλλά η σωτηρία αφορά και τα δύο, μέσω της ανάστασης.

     Σχέση με την Αρχαία Φιλοσοφία

Οι Βυζαντινοί φιλόσοφοι δεν απέρριψαν την αρχαία φιλοσοφία, αλλά την μετασχημάτισαν:

• Ο Πλατωνισμός προσέφερε το πλαίσιο για την αθανασία της ψυχής.

• Ο Αριστοτελισμός χρησιμοποιήθηκε για τη λογική ανάλυση της φύσης και της ουσίας.

• Ο Νεοπλατωνισμός επηρέασε βαθιά τη μεταφυσική σκέψη, ειδικά μέσω της έννοιας της εκπόρευσης.

		Σύγκριση Αντιλήψεων για την Ψυχή Βυζαντινή Φιλοσοφία Δυτική Μεσαιωνική Φιλοσοφία Πηγή έμπνευσης Πλάτων, Αριστοτέλης, Νεοπλατωνισμός, Πατέρες της Εκκλησίας Αριστοτέλης (κυρίως), Πλάτων, Πατέρες της Εκκλησίας, Ισλαμικοί σχολιαστές Οντολογική φύση της ψυχής Αθάνατη, άυλη, δημιουργημένη από τον Θεό, ενωμένη με το σώμα ως "μικρόκοσμος" Αθάνατη, μορφή του σώματος, αλλά και ουσία (ιδίως στον Θωμά Ακινάτη) Σχέση ψυχής-σώματος Δυαδική ένωση: η ψυχή καθοδηγεί το σώμα, αλλά δεν ταυτίζεται με αυτό Η ψυχή είναι μορφή του σώματος (hylomorphism), αλλά μπορεί να υπάρξει και χωριστά Αθανασία Η ψυχή είναι αθάνατη και προορίζεται για ένωση με τον Θεό Η ψυχή είναι αθάνατη, αλλά η πλήρης φύση της αποκαλύπτεται με την ανάσταση του σώματος Ψυχολογικές λειτουργίες Νους (νοῦς), καρδιά, πνεύμα – ενότητα ψυχής και νου Μνήμη, νόηση, βούληση – τριάδα που παραπέμπει στην Αγία Τριάδα (Αυγουστίνος) Μεταφυσική προοπτική Η ψυχή είναι εικόνα του Θεού και μετέχει στις θείες ενέργειες Η ψυχή είναι δημιουργημένη, αλλά μπορεί να γνωρίσει τον Θεό μέσω της νόησης Επιρροές Μυστικισμός (π.χ. Ησυχασμός), Νεοπλατωνισμός, Πατερική θεολογία Σχολαστικισμός, Αριστοτελισμός, Χριστιανική θεολογία                                                 «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.»
		Χρήσιμος σύνδεσμος:                    plato.stanford.edu/entries/byzantine-philosophy/

Χαλίλ Γκιμπράν: Ένας εκφραστής της Ελευθερίας

Ο Λιβανοαμερικανός ποιητής, φιλόσοφος και ζωγράφος Χαλίλ Γκιμπράν (1883–1931) άφησε πίσω του ένα έργο διαχρονικό, γεμάτο συμβολισμούς, πνευματικότητα και ανθρωποκεντρικά οράματα. Το έργο του «Ο Προφήτης» συνεχίζει μέχρι σήμερα να εμπνέει ανθρώπους κάθε ηλικίας και πολιτισμικού υπόβαθρου. Μέσα από βαθυστόχαστο λόγο και υπερβατική σκέψη, ο Γκιμπράν μας καλεί να αναζητήσουμε την αλήθεια αλλά πόσο καλά το καταφέρνει;

Αναζήτηση της Αυθεντικότητας

Στο ποίημα «Οι Επτά Εαυτοί», ο Γκιμπράν μάς παρουσιάζει την ανθρώπινη ψυχή σαν ένα μωσαϊκό διαφορετικών φωνών. Κάθε εαυτός αντιπροσωπεύει και μια πτυχή του εσωτερικού μας κόσμου: ο φοβισμένος, ο ματαιόδοξος, ο πνευματικός… Όλοι τους διαφωνούν, μα ο έβδομος, ο πιο ήρεμος και σοφός, μένει σιωπηλός. Ίσως επειδή η αληθινή κατανόηση δεν φωνάζει – απλώς Είναι.

 "Και εγώ έμεινα να παρατηρώ τον εαυτό μου με παράξενη αγάπη, όπως κοιτάς έναν ξένο που κουβαλά κάτι οικείο."

 Η Αγάπη ως Ελευθερία

Στο κεφάλαιο «Για την Αγάπη» από τον Προφήτη, ο Γκιμπράν περιγράφει την αγάπη σαν δύναμη που μας μεταμορφώνει. Όχι σαν κατοχή ή εξάρτηση, αλλά σαν κάλεσμα προς βαθιά υπαρξιακή ολοκλήρωση:

 "Αγαπάτε ο ένας τον άλλον, αλλά μη δημιουργείτε δεσμούς αγάπης: Μάλλον αφήστε την να είναι μια κινούμενη θάλασσα ανάμεσα στις ψυχές σας."

Η ελευθερία μέσα στην αγάπη αποτελεί έναν από τους πιο ριζοσπαστικούς – και λυτρωτικούς – ορισμούς του έρωτα στη μοντέρνα λογοτεχνία.

 Η Ελευθερία μέσα από τον Τρελό

Στο πεζό ποίημα "Ο Τρελός", ο ποιητής αναρωτιέται τι σημαίνει να είσαι αληθινός. Όταν του αφαιρούνται οι μάσκες της κοινωνικής ταυτότητας, εκείνος ανακαλύπτει τη χαρά της ελευθερίας:

 "Και τώρα, αφού δεν έχω μάσκες, μπορώ να δω τον εαυτό μου και εσάς, όπως αληθινά είμαστε."

Η τρέλα του δεν είναι παραλογισμός, αλλά αποδέσμευση από τις απαιτήσεις του κόσμου. Μια πρόσκληση προς αυθεντικότητα και αυτογνωσία.

Ο Χαλίλ Γκιμπράν δεν μας προσφέρει απλές απαντήσεις αλλά όσο περισσότερο διάβαζα τα έργα του Χαλίλ τόσο περισσότερο καταλάβαινα πως η μία και μοναδική αλήθεια και η οδός είναι ο Χριστός και πως δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι. Έτσι λοιπόν η ποίηση του Χαλίλ Γκιμπράν δεν κρύβει τις ρωγμές αλλά τις αναδεικνύει εμπνευσμένη από τον σπόρο της αλήθειας και ο σπόρος της αλήθειας θα φυτρώσει όπου πέσει αν φροντίσει να καθαρίσει κάποιος τα χορτάρια, αλλά το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας ξεχωριστά την σκιά ενός δέντρου μέσα στη ζέστη είναι καθαρά υποκειμενικό.

Συνεπώς ο Γκιμπράν είπε με τον δικό του τρόπο αυτό που καταλάβαινε και τα έργα του αποτελούν μια καλή πηγή σκέψης και προβληματισμού. Το δικό μου συμπέρασμα είναι πως είναι άλλο η μακαριότητα και άλλο η ελευθερία, όσο δε για την αγάπη πρώτα απ` όλα είναι το να μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν όποιοι και να είναι αυτοί.

Θα κλείσω εδώ με το πολυσυζητημένο: «Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας παιδιά.  Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τον εαυτό της.  Έρχονται στον κόσμο μέσα από εσάς, αλλά δεν προέρχονται από εσάς.  Και παρότι είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.» Κανένας δεν ανήκει σε κανέναν λοιπόν γράφει ο Γκιμπράν εκατό χρόνια πριν αλλά κάτι τέτοιο μόνο αποδεκτό στην πράξη δεν φαίνεται να έγινε ποτέ και το παιδομάζωμα συνεχίζεται πιο πονηρά από ποτέ για να εξυπηρετήσει ταπεινές σκοπιμότητες ως συνήθως.