.

"Adamaston — a poetic space carved from words and silence. Inspired by spiritual strength and the unbreakable diamond, this blog explores haiku, minimalism, philosophy, and emotional reflection. Sparse language, deep essence. Peace be with you."
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα άνθρωπος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα άνθρωπος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 5 Αυγούστου 2025

Η ποίηση στην καθημερινότητα

 


Η ποίηση στην καθημερινότητα

Τι σημαίνει να ζεις ποιητικά σε έναν κόσμο που τρέχει;

Ο κόσμος τρέχει. Δεν κινείται απλώς — τρέχει με βιασύνη, με άγχος, με την αίσθηση πως κάτι χάνεται αν δεν προλάβουμε...

«Το σκέφτομαι, όχι όπως ο οποιοσδήποτε σκέφτεται, αλλά όπως αυτός που αναπνέει.» — Φερνάντο Πεσόα
«Σε κάθε βήμα κέρδιζαν μια οργιά ουρανό – για να τον δώσουν.» — Γιάννης Ρίτσος

Ποίημα: Η Στιγμή

Δεν έχει ώρα. Δεν έχει πρόγραμμα. Έρχεται όταν δεν κοιτάς... Αν την αφήσεις, γίνεται ποίηση.


Μα πέρα απ' όλα όσα διάβασες το να ζεις ποιητικά στην κυριολεξία είναι να βρίσκεσαι στην Βασιλεία των Ουρανών εντός σου και να βλέπεις έτσι ακριβώς τα πράγματα γύρω σου.

Petites philosophies du quotidien

Vivre poétiquement dans un monde qui court

Le monde court. Il ne bouge pas seulement — il court avec précipitation, avec anxiété, avec le sentiment que quelque chose se perd si on ne le rattrape pas...

«Je pense, non comme n’importe qui pense, mais comme celui qui respire.» — Fernando Pessoa
«À chaque pas, ils gagnaient une toise de ciel – pour la donner.» — Yannis Ritsos

Poème : L’instant

Il n’a pas d’heure. Il n’a pas d’agenda. Il vient quand tu ne regardes pas... Si tu le laisses, il devient poésie.


«Au-delà de tout ce que tu as lu, vivre poétiquement — littéralement — c’est habiter le Royaume des Cieux en toi, et voir exactement ainsi les choses qui se passent autour de toi.»

Small Philosophies of Everyday Life

What does it mean to live poetically in a world that runs?

The world runs. Not just moves — it rushes with urgency, anxiety, the feeling that something is lost if we don’t catch up...

“I think, not like anyone thinks, but like someone who breathes.” — Fernando Pessoa
“With every step, they gained a span of sky – to give it away.” — Yannis Ritsos

Poem: The Moment

It has no hour. No schedule. It comes when you’re not looking... If you let it go, it becomes poetry.


"Beyond everything you’ve ever read, to live poetically — literally — is to dwell in the Kingdom of Heaven within you, and to perceive everything around you precisely from that point of view."


Ποίησις και Λόγος

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2025

🏺 «Μνήμη Θυμιάματος»

 

 «Μνήμη Θυμιάματος»

Το μονοπάτι χάνεται ανάμεσα σε βράχια και ξερόχορτα. Ο ήλιος ψηλά, αγέροχος, να μας φωτίζει χωρίς έλεος, σαν να ζητά να θυμηθούμε. Στους πρόποδες του λόφου, ανάμεσα σε σπασμένες κολώνες και πέτρες, φυτρώνουν ασφόδελοι. Το θυμάρι απλώνεται σαν χαλί, σε έναν κόσμο γεμάτο αρχαία ερείπια. Ο αέρας κουβαλάει μνήμη και γύρη.


Ασφόδελοι λευκοί — θυμάρι ευωδιάζει πάνω στα ερείπια.


Haibun (Χαϊμπούν)

Κυριακή 22 Ιουνίου 2025

Η Ανθρωποκεντρική Ποίηση ως Μαρτυρία


Η ποίηση, όταν πατάει με τα δυο πόδια στη γη και στρέφει το βλέμμα της στον άνθρωπο, μεταμορφώνεται και γίνεται φωνή παρηγοριάς και αφύπνισης. Σε κάθε εποχή κρίσης —ατομικής ή συλλογικής— η ανθρωποκεντρική ποίηση μάς ζητά να δούμε τον κόσμο διαφορετικά.

Ο άνθρωπος δεν παρουσιάζεται ως σύμβολο ή υπερβατική ιδέα· γίνεται υπαρκτός, με σώμα, φωνή και σκέψη και ο στίχος πάλλεται με την αγωνία της καθημερινής ζωής γιατί ο ανθρωποκεντρισμός αγγίζει την υπαρξιακή περιοχή. Δηλαδή την περιοχή εκείνη όπου ο Λόγος είναι η οδός και η ποίηση είναι ένας νοητός δρόμος συνύπαρξης.

« Barbara » Jacques Prévert, Paroles, 1946

Ο ανθρωποκεντρισμός, λοιπόν, στην ποίηση δεν είναι μόνο θεματολογία, είναι συμπαράσταση και ποίηση εν πολέμω ή ο άνθρωπος ως το μόνο καταφύγιο.. 

Γιατί σε εποχές πολέμου κάθε είδους, η ποίηση που εστιάζει στον άνθρωπο δεν είναι απλά ρομαντισμός όταν στον στίχο και στη σιωπή ανάμεσα σε δυο λέξεις, χωράνε η αδικία, ο θάνατος και η απώλεια. 

Γιατί σε τέτοιες εποχές η ανθρωποκεντρική ποίηση μπορεί να καταγράφει εκείνα που δεν χωρούν στα δελτία των ειδήσεων. 

Γιατί σε αυτή τη διάσταση της τέχνης και της έκφρασης γίνεται απόλυτα αντιληπτό πως το ανθρώπινο πνεύμα ήταν και θα είναι το μόνο καταφύγιο εκείνων που δεν το μισούν.

Και είναι πολλοί αυτοί που το μισούν αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα.




 Quelle connerie la guerre (...)

Jacques Prévert, Paroles

The Definition of Art