Η Τεχνητή Νοημοσύνη (AI) μπορεί να δημιουργήσει ποίηση, αλλά της λείπει το βάθος, η αυθεντικότητα και η συναισθηματική εμπειρία που χαρακτηρίζει την ανθρώπινη γραφή.
Απουσία βιωματικού συναισθήματος – Οι άνθρωποι γράφουν ποίηση από εμπειρίες, μνήμες, πόνο, χαρά. Η AI δεν νιώθει, απλώς επεξεργάζεται δεδομένα.
Συμβατικότητα & μοτίβα – Παρότι μπορεί να μιμηθεί στυλ, συχνά επαναλαμβάνει αναμενόμενες λέξεις και φράσεις, αντί να δημιουργεί αυθεντικές εικόνες.
Έλλειψη ασυνείδητου βάθους – Οι ποιητές συχνά γράφουν με υποσυνείδητες συνδέσεις. Η AI ακολουθεί λογικούς κανόνες, χωρίς τη μαγεία της εσωτερικής ροής.
Δημιουργική τρέλα – Η ποίηση δεν υπακούει πάντα στη λογική. Ένα δυνατό ποίημα μπορεί να προκαλεί παράδοξα, διφορούμενα νοήματα—κάτι που η AI δυσκολεύεται να κάνει καλά.
Πάνω απ` όλα η ποίηση είναι ανθρώπινη εμπειρία και η AI μπορεί να βοηθήσει γενικά στη σύνθεση, αλλά η ψυχή της ποίησης και του λόγου είναι ανθρώπινη.
Την ποίηση, ο Σιμωνίδης ο Κείος (556 π.Χ.-469 π.Χ.) που ήταν Έλληνας λυρικός ποιητής από την νήσο Κέα και συνέθεσε παιάνες προς τον Απόλλωνα, την περιέγραψε ως «ζωγραφία λαλούσα», υπογραμμίζοντας τη δύναμή της να δημιουργεί εικόνες μέσω των λέξεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου